genezen van cardiomyopathie!!

Plaats hier de resultaten die je met de hart en vaatziekten behandeling boekt. Uw resultaten zijn belangrijker dan mijn artikelen.
theodorus
Verslaafd aan het forum
Berichten: 147
Lid geworden op: zo jan 18, 2004 2:17 pm
Locatie: Halsteren
Contacteer:

genezen van cardiomyopathie!!

Bericht door theodorus » zo sep 11, 2005 8:18 pm

Hallo allemaal,

Hoezo cardiomyopathie onomkeerbaar?

Hier mijn resultaten :D :D :D :D :D


zes jaar in een notedop

februari 1999 -> diagnose gedilateerde cardiomyopathie
februari 2000 -> 100% afgekeurd in de WAO
augustus 2000-> eigen bedrijf begonnen
augustus 2001-> fulltime baan erbij genomen
januari 2004 -> site willie gevonden en gelijk begonnen
februari 2005 -> gezond verklaard door prof. Crijns, AZM Maastricht

eind 1998, begin 1999 begon ik te kwakkelen, gewicht nam in korte tijd toe, behoorlijk kortademig, helemaal geen conditie meer, futloos, giga hoesbuien en angstgevoelens, dacht zelf dat ik niet goed door een griep heen kwam. Ging naar huisarts voor een hoesdrank, maar hij vertrouwde het niet en stuurde mij door. Na de u allen wel bekende onderzoeken volgde de diagnose Cardiomyopathie met een levensverwachting van niks, ze brachten het voorzichtig maar ze gaven mij nog +/- 5 jaar.
Na een ziekenhuis opname van 4 weken en een catheresatie in het AZ Leiden die mij bijna het leven kostte stuurden zij mij naar huis.
Geen uitleg, geen begeleiding, geen gesprek, wij voelden ons in de steek gelaten en murw geslagen. Want daar zit je dan mooi, 42 jaar, 3 kinderen waarvan de jongste 3 jaar, wat moet je???
Wij hebben het een plaats kunnen geven en wij hebben geaccepteerd dat ik dus ernstig hartfalen had. Ik stond op de transplantatielijst, volkomen zinloos, daar men mij vertelde nooit in aanmerking te komen omdat ik naast cardiomyopathie ook diabetus heb.
Ik kon dus feitelijk niets doen, alleen braaf mijn medicijnen slikken en het beste hopen en dat kon en wilde ik niet accepteren !!!
ik voelde mij nutteloos, ziek en ik kon lichamelijk bijna niets, gewoon naar boven lopen was al een behoorlijke opgave, maar aan mijn hoofd mankeerde ik niks. Ik werk als bouwkundig ingenieur en dat doe je uitsluitend met je hoofd.
Van de WAO in nederland ga je net niet dood en in ons geval was het te weinig om het hoofd boven water te houden, dus het plan opgevat ( en gelijk uitgevoerd ) om voor mijzelf te beginnen. Inmiddels hadden wij geleerd om te leven met mijn beperkingen ( alle lichamelijke inspanningen ) en met mijn gezondheid ging het niet goed maar ook niet heel slecht, ik dacht dat ik mooi stabiel bleef, dus na nog een jaar overmoedig een fulltime baan erbij, ik wilde van het stempel WAO-er af.
Feitelijk gedroeg ik me als of er niets aan de hand was en er waren hele periodes bij dat ik dat ook echt geloofde. Ik ben gaan leren skieen, reed met de auto in een ruk naar Hongarije, Italie en Spanje en dacht dat het wel redelijk ging. Niets was minder waar natuurlijk, maar dat was wel wat ik het liefste geloofde, ik ging niet meer naar de cardioloog, simpelweg omdat hij niets toevoegde, er gebeurde niets en stel je voor dat hij mij ging vertellen dat ik achteruit aan het gaan was, dat wilde ik helemaal niet horen ( struisvogel ).
De eerlijkheid gebied mij echter te zeggen dat ik wel degelijk achter uit ging. ik was constant dodelijk vermoeid, hield liters vocht vast en was voor het thuisfront niet om te genieten.
Nou heb ik gelukkig een vrouw die heel direct is en zij schudde mij kerst 2003 wakker.
Zij was ervan overtuigd dat er een totaal andere manier van benaderen en aanpak nodig was, anders zou ik de zomer niet halen.

Zij is gaan zoeken en vond, goddank, Willie. Wij zijn gaan lezen en verslonden figuurlijk alles wat Willie geschreven had. Yes , iemand uit de praktijk die maar een half woord nodig had, die buitengewoon zinvol, zeer verstandig, respectvol, onvoorstelbaar logisch en heel moedig bezig was. Hopen op totale genezing durfden wij niet, maar als de lichamelijke conditie zou verbeteren en ik mij beter en prettiger zou voelen dan zouden wij al kei veel gewonnen hebben. Ik begon dus met het protocol van Willie, ik ging er vol in, niks opbouwen gelijk de volle doseringen en jongens, jongens, ik ging mij met de maand beter voelen, vermoeidheid verdween, kon lichamelijk redelijk zware klusen aan, geen ritme stoornisen, ik ging er zelfs beter uitzien.
Mijn huisarts vroeg mij zelfs, heb jij een nieuw hart gekregen?

Zowel mijn huisarts als ik vonden dat ik toch maar eens het een en ander moest laten checken. De cardioloog zei echter tegen mijn huisarts, "wat wilt deze man nou?. Hij weet toch dat wij niks voor hem kunnen doen", en ik hoefde niet te komen. Wij namen daar geen genoegen mee en naar aanleiding van een uitgebreidde brief die mijn huisarts naar prof. Crijns in het AZM Maastricht stuurde werd ik uitgenodigd voor wat onderzoeken en een gesprek.
En daar gebeurde het mensen, het absolute onmogelijke werd waar. Na de onderzoeken tweemaal te hebben uitgevoerd werd mij verteld dat ik geen cardiomyopathie meer had. Alle meetpunten van het hart vielen binnen de norm, kleppen funktioneerden goed, doorstroming prima, pompfunktie prima, bloeddruk 110-70 prima, niets meer aan de hand.
Ik ben zo goed als van de medicijnen af, het hele kleine beetje medicijnen wat overblijft gaan wij afbouwen, en de supplementen blijf ik lekker nemen, dit laatste mede op advies van Prof. Crijns.
Als je het verhaal van mij, dat van Willie en dat van alle forumgebruikers, die er allemaal op vooruit gaan leest, dan kan je toch niet anders dan toegeven dat supplementen bijdragen aan een veel beter en zelfs gezond leven.



groet, Theodorus :P :P

Plaats reactie