PAV en nu verder
Geplaatst: do aug 28, 2008 12:07 am
Hallo allemaal ik ben Marco Jansen en lag medio maart een week in het ziekenhuis.
Ik ben toen gedotterd aan mijn been.
Daar ging een lang verhaal vooraf ik had toen een jaar ruim al last van het lopen en mijn kuit verkrampte.
Maar op een gegeven moment werd het dus echt slecht en daar lag ik dus.
Ik ben 37 jaar (veels te jong voor dit gelul) en baal er ontzettend van.
Vooral omdat ik mezelf voor de NATRES had aangemeld dit is een reserve militaire eenheid iets wat je in je vrije tijd doet.
Een goede stimulans in mijn leven.
-Vaatlijden komt niet voor in mijn familie
-Verder heb ik nergens last van
-Geen andoeningen in mijn bloed gevonden
Wel rookte ik veel en blowde er ook bij (ja ik ben een eerlijk type)
Voor mijn werk sta ik en beweeg ik redelijk veel
Ik dacht het komt wel goed maar midden mei merkte ik toch weer verslechtering.
Dus de laatse 2 weken van mei ben ik gaan lopen zoveel als ik kan een rondje van 30 uitgebreid naar 40 minuten
8 juni ben ik gestopt met roken en dat ben ik nog steeds ik loop sinds dien als het lekker gaat 70 minuten.
ik ben ook gaan fitnessen
Toch ik ben nog totaal niet tevreden alle pijnen blijven op de zelfde afstand zitten al is het nu wel minder heftig aan het worden.
Toch zal ik zo nog niet 3 km kunnen rennen als ik dat kan dan ga ik namelijk echt feest vieren.
Per vandaag ben ik van de acenocoumarol overgestapt op de ascal en heb ik ook mijn arts zover kunnen krijgen tavorin op recept te krijgen.
(ik had hierover dus al op dit forum gelezen)
oja hier voor me staat ook mijn 3e kopje thee
Ik heb nu begrepen van mijn arts dat ik ook collaterale aders ontwikkel de vernauwing blijft en 100% zal het niet helemaal meer worden.
Toch het is lastig dit te accepteren ik wil in november gewoon weer naar de keuring en met een goed waarheids getrouw verhaal aankomen dat het gewoon beter met me gaat.
In hoeverre denken jullie dat ik hier overheen kan komen??
Ik ben toen gedotterd aan mijn been.
Daar ging een lang verhaal vooraf ik had toen een jaar ruim al last van het lopen en mijn kuit verkrampte.
Maar op een gegeven moment werd het dus echt slecht en daar lag ik dus.
Ik ben 37 jaar (veels te jong voor dit gelul) en baal er ontzettend van.
Vooral omdat ik mezelf voor de NATRES had aangemeld dit is een reserve militaire eenheid iets wat je in je vrije tijd doet.
Een goede stimulans in mijn leven.
-Vaatlijden komt niet voor in mijn familie
-Verder heb ik nergens last van
-Geen andoeningen in mijn bloed gevonden
Wel rookte ik veel en blowde er ook bij (ja ik ben een eerlijk type)
Voor mijn werk sta ik en beweeg ik redelijk veel
Ik dacht het komt wel goed maar midden mei merkte ik toch weer verslechtering.
Dus de laatse 2 weken van mei ben ik gaan lopen zoveel als ik kan een rondje van 30 uitgebreid naar 40 minuten
8 juni ben ik gestopt met roken en dat ben ik nog steeds ik loop sinds dien als het lekker gaat 70 minuten.
ik ben ook gaan fitnessen
Toch ik ben nog totaal niet tevreden alle pijnen blijven op de zelfde afstand zitten al is het nu wel minder heftig aan het worden.
Toch zal ik zo nog niet 3 km kunnen rennen als ik dat kan dan ga ik namelijk echt feest vieren.
Per vandaag ben ik van de acenocoumarol overgestapt op de ascal en heb ik ook mijn arts zover kunnen krijgen tavorin op recept te krijgen.
(ik had hierover dus al op dit forum gelezen)
oja hier voor me staat ook mijn 3e kopje thee
Ik heb nu begrepen van mijn arts dat ik ook collaterale aders ontwikkel de vernauwing blijft en 100% zal het niet helemaal meer worden.
Toch het is lastig dit te accepteren ik wil in november gewoon weer naar de keuring en met een goed waarheids getrouw verhaal aankomen dat het gewoon beter met me gaat.
In hoeverre denken jullie dat ik hier overheen kan komen??