even voorstellen en mijn verhaal

[pino]

hallo, ik schrijf het verhaal over mijn vader. mijn vader is 74 jaar oud en heeft ernstig hartfalen. mijn vader is al 15 jaar hartpatient en heeft ook suikerziekte. er is al veel aan mijn vader gedaan, hij heeft een pacemaker met defibrilator die erg goed zijn werk doet. vanaf augustus 2007 ging mijn vader hard achteruit. ging vocht vast houden en niet zo zuinig ook. elke keer belande hij weer in het ziekenhuis. eerst een paar dagen en daarna steeds langer. in december 2007 konden ze nog maar één ding voor mijn vader doen. een infuus aanleggen langs zijn hart naar binnen. via deze weg kreeg hij plasmedicijnen en een medicijn om zijn hartslag(pompfunctie) krachtiger te maken. dit omdat zijn lijf het vocht zo misschien nog weg zou krijgen. helaas lukte dit niet. mijn vader kreeg van de cardioloog te horen dat hij uit behandeld was en in de laatste fase zat van zijn ziekte. hij zou gaan overlijden. mijn vader ging ook steeds meer in krachten achteruit. kon niet meer zelf uit bed komen, was erg suf en afwezig enz enz. vreselijk om dit mee te maken. de nieren van mijn vader werkten nog maar minimaal. nu was de vraag, wat te doen. mijn vader durfde niet naar huis. de verzorging was te veel voor mijn moeder en mij. zelf heb ik een gezin met een kindje van drie en een kindje van vijf met adhd. ook durfde mijn vader niet naar huis omdat hij het zo benauwd had en bang was om te stikken. kortom hij had veel zorg nodig. op oud jaarsdag 2007 brachten we mijn vader naar een hospice. zo sukkelden we 2008 in. geen fijn begin van het jaar niet waar? mijn vader bleef achteruit gaan. kon niet meer uit bed komen, niet meer zelf eten en was nauwelijks aanspreekbaar. zijn leven zou niet lang meer duren. in een hospice is nog maar het enige doel,, rustig en zo confortabel mogelijk sterven. veel mensen denken dat het een sterfhuis is voor kankerpatienten. alle mensen die binnen vier maanden gaan overlijden kunnen daar naartoe. je mag er maximaal 12 tot 16 weken zijn ongeveer. ze dachten daar dat mijn vader binnen 5 dagen ongeveer zou overlijden. en dat dachten we zelf ook. de defibrilator was al uit en ook een groot deel van de pacemaker was uit. het hart werd via één kamer nog iets bijgestuurd. mijn vader was niet veel meer en had vreselijk veel pijn aan een doorlig wond aan zijn stuitje. de kracht om zichzelf om te draaien had hij niet meer. zo sneu allemaal. januari ging voorbij. mijn vader leefde nog steeds. hij knapte zelfs een beetje op. een sigaretje roken deed hij ook weer af en toe. had hij al een jaar niet meer gedaan. maar ach als je toch gaat overlijden zei de cardioloog dan moet je doen wat je nog wil doen. peukje roken, biertje drinken. geniet nog maar even. februari brak ook aan. mijn vader kon weer in de rolstoel zitten. een stoel die we ook konden plat leggen. niet helemaal, maar wel een heel eind. soms kreeg mijn vader een bloeddrukdaling en was dan helemaal buiten westen. heel snel reden we dan met de rolstoel door de gang om mijn vader zo snel mogelijk op bed te krijgen. wat een angstige momenten waren dat. maar als hij eenmaal lag was hij snel weer bij, en wist ook nergens vanaf. het zitten ging steeds beter en hij kon het ook steeds langer. ongelooflijk. ook zijn ligplek op zijn stuit begon te genezen. wel raar als de huid al zwart is en de doorbloeding heel slecht. ook de arts van het hospice snapte er niks van. het opknappen zette door. eten deed hij weer zelf, kon weer zitten( wel op een zacht kussen in de rolstoel). op 20 februari hadden mijn ouders hun trouwdag. dat ze dat nog samen mochten vieren, zo mooi. ik ging s'morgens met een bos bloemen en een kaart naar mijn vader. hij zou het haar geven als ze s'middags zou komen. ze hadden een afspraakje. mijn vader heeft het kaarttje zelf geschreven en het was nog goed te lezen ook. dus het schrijfvermogen was ook weer terug. nou zei mijn vader, het enige wat god me nu nog moest geven is gezonde benen. 21 februari ik ga naar mijn vader toe en hij verteld heel blij,,,, weet je wat ik heb gedaan? gelopen. ja het was echt waar. zijn conditie ging nog verder vooruit. toen kwam er overleg. mijn vader kon daar eigenlijk niet meer blijven, hij knapte weer op en het leek er niet op dat hij zou gaan overlijden op korte termijn. toen de vraag, thuis gaan wonen of in een verpleeghuis. ik heb er één met mijn moeder bezocht en we wilden hem dan toch wel thuis hebben. mijn vader zei ook steeds, als ik weer onder de douche kan, en zelf op het toilet zitten dan kan ik weer naar huis. het heeft zo mogen zijn. op 16 maart kwam mijn vader weer thuis wonen. hij bleef opknappen. hij kan weer los lopen zonder steun van stok of rollator. ging weer onder de douche met hulp van de thuiszorg, en hij mocht weer gaan autorijden. ook is de defibrilator inmiddels weer aan. in mei heeft hij een hartstilstand gehad en heeft mijn moeder in paniek 112 gebeld. die vonden hem en hebben hem schokken gegeven. eigenlijk zouden we niet meer reanimeren. hij was immers terminaal. de defibrilator is in mei weer aangezet. dus behandeling weer gestart. nieren werkten weer 100 procent en al het vocht was weg. in augustus nog een keer schokken gehad van de defibrilator en ook weer overleefd. natuurlijk is en blijft mijn vader ernstig ziek. maar we hebben nog wel een keer kerst en oude en nieuw met hem kunnen vieren. we zijn zo dankbaar. nu gaat mijn vader op dit moment wel weer achteruit. hij word weer kortademig, heegft nog geen vocht in de voeten en benen. word weer erg moe en dat de hele dag door. kortom hij lijkt het zelfde weggetje weer in te slaan als toen die tijd. toen ging ik op het internet eens kijken naar hartziektes. mijn vader heeft al een paar keer pijn op de borst gehad de afgelopen 6 weken. eerder had hij dit nooit. misschien een verstopte kransslagader? geen idee. op deze manier kwam ik terecht op de site van pillie willie. ik begon te lezen. toen ik mijn vader erover vertelde keek hij wel wat blijer. nu is dus mijn vraag, zou het nog zinvol kunnen zijn voor mijn vader om door jullie geholpen te worden? hoe gaat het dan in zijn werk? en wat zijn bijvoorbeeld de kosten? gaat dat via een verzekering, of zijn het eigen kosten. dit zijn meer de vragen van mijn vader. we zouden heel graag een berichtje terug willen van jullie kant met wat informatie hierover, is dat mogelijk? heel erg bedankt voor het lezen en de tijd, groetjes een bezorgde dochter.

[Corrij (therapeut)]

Hallo Pino,

Mijn god, wat een verhaal, jouw vader is wel heel erg kranig en taai hoor
Wat je vragen betreft,

Ik kan echt niet zeggen of het voor je vader zin heeft om het protocol te gaan volgen, je schrijft dat hij achteruit aan het gaan is en het zou goed kunnen dat het gewoon zijn tijd is.Aan de andere kant is niet geschoten altijd mis, en hij heeft bewezen een taaie te zijn.
Ik kan je alleen maar aanraden je goed in te lezen en dan samen met je ouders een beslissing te nemen.
Mocht hij willen starten dan gaan we naar het behandelforum wat alleen toegankelijk is voor mensen die het protocol volgen.Daar worden jullie dan stap voor stap begeleid en geadviseerd.
Ook kun je daar terecht met vragen en je treft er lotgenoten.
Daar zijn geen kosten aan verbonden, de supplementen zijn wel voor eigen rekening.De meeste verzekeringen vergoeden de supplementen niet.

Kun je hier iets mee?

vriendelijke groet,
Corrij

[pino]

hoi Corrij en willie, een hele tijd terug hebben wij contact gehad over mijn vader Jaap Visser. hij is toen suplementen gaan slikken maar kon dit met al zijn andere mediicijnen erbij niet volhouden en is toen gestopt. dat is al zeker wel twee jaar terug. hij had al in een hospice gelegen 10 weken en mocht toen weer naar huis toe. Afgelopen valentijnsdag heeft hij toch verloren van zijn hartfalen. hij is in alle rust in zijn slaap overleden op 14 februari in het Hospice waar hij drie jaar terug ook was. pa was een taaie maar nu zullen we hem toch moeten missen. we hebben lang geen contact meer gehad met jullie maar ik wilde het jullie toch nog even laten weten.

als nog bedankt voor alles.

groetjes pino.

[Corrij (therapeut)]

Hallo Pino,

Mijn oprechte deelneming, moet na al dat vechten toch hard aangekomen zijn.
Heel erg fijn dat hij rustig in zijn slaap is overleden.
Ik wens jullie veel sterkte toe en waardeer het enorm dat je dit berichtje hebt geplaatst,

vriendelijke groet,
Corrij