hallo ben hier nieuw dus ik zal me even voorstellen.....
Geplaatst: vr mei 04, 2007 2:45 pm
hallo allemaal,
ik zal mij even voorstellen....
ik ben vera en ik ben 26 jaar,ben getrouwd en heb 1 zoontje van 2 jaar.
bij de zwangerschap van mijn zoontje heb ik bij ongeveer 25 weken zwangerschap een bloeding gehad en ben toen naar het ziekenhuis geweest,daar vertelde ze mij dat er niks aan de hand was.toen bij 30 weken weer een bloeding gehad,dus weer naar het ziekenhuis en weer werd er verteld dat er niks mis was.de laatste bloeding was net of je een emmer water leeg gooide en ik had het gevoel dat ik een prop ofzo verloor.
toen bij 33 weken belande ik in het ziekenhuis,ik had daarvoor al anderhalve week ziek thuis gelegen met het gevoel dat ik hele zware griep had.kon niet op mijn rug liggen en stond bijna 24 uur per dag onder de douche om adem te kunnen halen,als ik 2 stappen deed was ik al helemaal kapot.ik kwam toen op zondags (bij 33 weken zwangerschap)bij de dokterswacht en mijn onderdruk was toen 105.ik mocht gewoon weer naar huis,de volgende dag moest ik naar mijn eigen huisarts,die verwees mij meteen door naar het ziekenhuis waar ik dus ook moest blijven.maandag bleek dat ik het hellp-syndroom had.allemaal onderzoeken volgde.een runtgefoto,mri-scan,bloedprikken,en de doorbloeding in mijn benen bekeken.
bij de mri zeiden ze dat ik een longembolie had,een half uur later zeiden ze dat het longontsteking was en weer een half uur later waren mijn longen helemaal goed.ze wisten dus niet wat ik precies had.
ze hebben toen weer naar mijn hart gekeken en daar bleek vanalles mis mee te zijn.het enige wat nog goed was is dat hij het nog deed gelukkig maar).
dinsdags hebben ze met spoed mijn zoontje er uit gehaald,en de eerste 24 uur waren heel kritiek vertelde ze tegen mijn ouders,man en schoonouders.gelukkig ging het daarna snel beter met mij.mijn zoontje woog 1300 gram en was 42 cm klein,maar verder meteen alles goed.
ik ben toen nog een jaar onder bahandeling komen te staan van de cardioloog.die vertelde mij dat ik geen 2de kindje meer kon krijgen omdat het te gevaarlijk voor mij zou zijn,maar als ik op dat moment wel zwanger zou zijn zouden ze het gewoon laten zitten en kijken hoe alles verliep.beetje krom vond ik het.ik ben vorig jaar december naar nijmegen geweest voor een onderzoek omdat we toch een 2de kindje willen hebben.ik was toen ook weer zwanger,helaas is dat een miskraam geworden.daar hebben ze een echo van mijn hart gemaakt en vertelde ze mij dat mijn knijpkracht 75% en dat was dus heel erg goed,dus ik hoefde niet bang te zijn voor een nieuwe zwangerschap dat ik weer zo ziek zou worden.dus ik weer helammal blij.ik ben toen gecurateed in zwolle omdat het kindje niet meer leefde,en daar ben ik dus ook bij de cardioloog onder bahandeling.na de curratage hebben ze een nieuwe echo gemaakt van mijn hart en ik kreeg toen te horen dat mijn knijpkracht maar 16% was.daar schrok ik dus wel even goed van.ik heb na de beboorte van mijn zoontje ook veel hyperventilatieaanvallen gekregen en dus toen ook savonds toen ik had gehoord dat mijn knijpkracht maar 16% was.ik ben toen weer naar de dokterwacht geweest en die vertelde mij dat als mijn knijpracht maar 16% was dat ik dan ook niet zo op de stoel kon zitten,dan zou je met een paar stappen al bekaf wezen.
ik moet nu dinsdag 08-05-2007 weer heen voor een echo en dan gaan ze het weer bekijken.ik krijg dan pas over 3 weken verder de uitslag.
ze hebben mijn hele leven als gezegt dat ik astma zou hebben maar niemand kan astma bij mij vinden,dus waarschijnlijk heb ik dus mijn hele leven al cardiomyopathy gehad,alleen zijn ze er achter gekomen door dat ik zo ziek was met de zwangerschap.
we willen wel heel erg graag een 2de kindje hebben,maar ik durf het eigenlijk nog niet aan,omdat ik bang ben om dood te gaan en ik weer wat ik dan achter laat.
met de hyperventilatieaanvallen ben ik ook bang dat ik dood ga en krijg ik druk op mijn borst.dit gevoel wek ik zelf op zei de huisarts,en steeds is er niks aan de hand met mij.ook als ze naar mijn hart luisteren horen ze niks vreemds.
wel weet ik van de cardioloog dat mijn linker hartkamer te groot is.
mijn zuurstog is gemeten en die was 97%,dus erg goed.
ik weet ook sinds een maandje wat cardiomyopathy eigenlijk is.
graag zou ik weer helemaal beter willen worden en natuurlijk nog een klein wurpje op de wereld kunnen zetten,maar wil niet mijn leven er voor op geven.
hopelijk kunnen jullie mij helpen.
sorry voor dit hele verhaal,maar ben het nu wel even kwijt.
veel liefs mij.
ik zal mij even voorstellen....
ik ben vera en ik ben 26 jaar,ben getrouwd en heb 1 zoontje van 2 jaar.
bij de zwangerschap van mijn zoontje heb ik bij ongeveer 25 weken zwangerschap een bloeding gehad en ben toen naar het ziekenhuis geweest,daar vertelde ze mij dat er niks aan de hand was.toen bij 30 weken weer een bloeding gehad,dus weer naar het ziekenhuis en weer werd er verteld dat er niks mis was.de laatste bloeding was net of je een emmer water leeg gooide en ik had het gevoel dat ik een prop ofzo verloor.
toen bij 33 weken belande ik in het ziekenhuis,ik had daarvoor al anderhalve week ziek thuis gelegen met het gevoel dat ik hele zware griep had.kon niet op mijn rug liggen en stond bijna 24 uur per dag onder de douche om adem te kunnen halen,als ik 2 stappen deed was ik al helemaal kapot.ik kwam toen op zondags (bij 33 weken zwangerschap)bij de dokterswacht en mijn onderdruk was toen 105.ik mocht gewoon weer naar huis,de volgende dag moest ik naar mijn eigen huisarts,die verwees mij meteen door naar het ziekenhuis waar ik dus ook moest blijven.maandag bleek dat ik het hellp-syndroom had.allemaal onderzoeken volgde.een runtgefoto,mri-scan,bloedprikken,en de doorbloeding in mijn benen bekeken.
bij de mri zeiden ze dat ik een longembolie had,een half uur later zeiden ze dat het longontsteking was en weer een half uur later waren mijn longen helemaal goed.ze wisten dus niet wat ik precies had.
ze hebben toen weer naar mijn hart gekeken en daar bleek vanalles mis mee te zijn.het enige wat nog goed was is dat hij het nog deed gelukkig maar).
dinsdags hebben ze met spoed mijn zoontje er uit gehaald,en de eerste 24 uur waren heel kritiek vertelde ze tegen mijn ouders,man en schoonouders.gelukkig ging het daarna snel beter met mij.mijn zoontje woog 1300 gram en was 42 cm klein,maar verder meteen alles goed.
ik ben toen nog een jaar onder bahandeling komen te staan van de cardioloog.die vertelde mij dat ik geen 2de kindje meer kon krijgen omdat het te gevaarlijk voor mij zou zijn,maar als ik op dat moment wel zwanger zou zijn zouden ze het gewoon laten zitten en kijken hoe alles verliep.beetje krom vond ik het.ik ben vorig jaar december naar nijmegen geweest voor een onderzoek omdat we toch een 2de kindje willen hebben.ik was toen ook weer zwanger,helaas is dat een miskraam geworden.daar hebben ze een echo van mijn hart gemaakt en vertelde ze mij dat mijn knijpkracht 75% en dat was dus heel erg goed,dus ik hoefde niet bang te zijn voor een nieuwe zwangerschap dat ik weer zo ziek zou worden.dus ik weer helammal blij.ik ben toen gecurateed in zwolle omdat het kindje niet meer leefde,en daar ben ik dus ook bij de cardioloog onder bahandeling.na de curratage hebben ze een nieuwe echo gemaakt van mijn hart en ik kreeg toen te horen dat mijn knijpkracht maar 16% was.daar schrok ik dus wel even goed van.ik heb na de beboorte van mijn zoontje ook veel hyperventilatieaanvallen gekregen en dus toen ook savonds toen ik had gehoord dat mijn knijpkracht maar 16% was.ik ben toen weer naar de dokterwacht geweest en die vertelde mij dat als mijn knijpracht maar 16% was dat ik dan ook niet zo op de stoel kon zitten,dan zou je met een paar stappen al bekaf wezen.
ik moet nu dinsdag 08-05-2007 weer heen voor een echo en dan gaan ze het weer bekijken.ik krijg dan pas over 3 weken verder de uitslag.
ze hebben mijn hele leven als gezegt dat ik astma zou hebben maar niemand kan astma bij mij vinden,dus waarschijnlijk heb ik dus mijn hele leven al cardiomyopathy gehad,alleen zijn ze er achter gekomen door dat ik zo ziek was met de zwangerschap.
we willen wel heel erg graag een 2de kindje hebben,maar ik durf het eigenlijk nog niet aan,omdat ik bang ben om dood te gaan en ik weer wat ik dan achter laat.
met de hyperventilatieaanvallen ben ik ook bang dat ik dood ga en krijg ik druk op mijn borst.dit gevoel wek ik zelf op zei de huisarts,en steeds is er niks aan de hand met mij.ook als ze naar mijn hart luisteren horen ze niks vreemds.
wel weet ik van de cardioloog dat mijn linker hartkamer te groot is.
mijn zuurstog is gemeten en die was 97%,dus erg goed.
ik weet ook sinds een maandje wat cardiomyopathy eigenlijk is.
graag zou ik weer helemaal beter willen worden en natuurlijk nog een klein wurpje op de wereld kunnen zetten,maar wil niet mijn leven er voor op geven.
hopelijk kunnen jullie mij helpen.
sorry voor dit hele verhaal,maar ben het nu wel even kwijt.
veel liefs mij.